Ikona przedstawiająca Matkę Bożą została prawdopodobnie przyniesiona z przydrożnej kapliczki. Nieznany jest autor obrazu. Ikona pochodzi z XV wieku. Została namalowana na lipowej desce. Przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem w lewej ręce. W prawej dłoni Maryja trzyma jabłko – symbol Ewy. Dzieciątko unosi prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a w lewej trzyma ewangeliarz. Wizerunek jest utrzymany w typie Przewodniczki i nawiązuje do malarstwa bizantyjskiego. Trudno jest określić jednoznacznie, od kiedy mamy do czynienia z początkiem kultu Matki Bożej Piekarskiej. Jednak ważnym momentem związanym z nasileniem się kultu maryjnego w Piekarach był rok 1676. Wówczas w okolicznościach niezwykle dramatycznych ludność z pobliskich Tarnowskich Gór zwróciła się o pomoc do Matki Bożej. Pomoc Maryi okazała się jedynym skutecznym lekarstwem. Wieść o niewytłumaczalnym zwalczeniu zarazy rozeszła się daleko poza granice Śląska. O randze Obrazu i Sanktuarium świadczą także wizyty takich osobowości, jak: ostatniej księżnej z rodu Piastów, Karoliny z Brzegu (1688r.), elektora saskiego ubiegającego się o tron polski: Fryderyka Augusta II (27 lipca 1697r.), który w Piekarach ponownie wyznał swą wiarę i podpisał tzw. pacta conventa oraz król Jana III Sobieski, który zmierzał z odsieczą pod Wiedeń. 15 sierpnia 1925 r. obraz Madonny Piekarskiej koronowano uroczyście koronami, które podarował i poświęcił osobiście papież Pius XI. Korony nałożył nuncjusz papieski w Warszawie - Lorenzo Lauri.